De dood is dichterbij dan ooit.
Elke dag zijn er meer sterfgevallen door het corona virus.
We zijn nog maar aan het begin volgens de artsen, de situatie gaat nog een stuk erger worden.
Ik merk dat ik de situatie niet kan overzien. Zoveel verschillende informatie dat op ons afkomt.
Juist daarom voel ik nu sterker dat ik volledig wil genieten van het leven nu.
Met de mensen waarvan ik houd.
Bijdragen waar ik kan.
Dansen, plezier maken, zingen.
Bang voor de dood ben ik niet.
Wel dat er mensen overlijden waar ik van houd.
Waar ik soms ook bang voor ben is dat na dit alles, mensen weer in de sleur van het leven komen.
Dat mensen weer op de automatische piloot gaan leven.
Geen verbondenheid meer met elkaar voelen.
Ik hoop dat deze crisis werkelijk iets in ons verandert met hoe we met elkaar om gaan en onze manier van leven.
De oermens die nu omhoog komt daar houd ik van.
Die verbondenheid in tijden van nood. Er echt voor elkaar zijn.
Ik houd van dit niet weten waar we nu met z’n allen in gestapt zijn. Dit avontuur. Creativiteit wat aangeboord wordt.
Mensen die online salsalessen aan gaan bieden, online zanglessen, gezinnen die toneelstukken maken samen. Om plezier te maken en om anderen aan te moedigen en te supporten.
Mensen die weer gaan beseffen welke simpele dingen hen blij maakt. Eenvoud.
Ik voel levenslust. Ik wil er zijn voor mensen.
Ik voel dat er een beroep op mij gedaan wordt om er te zijn voor mijn medemens.
Juist ook op de momenten dat we het zwaarder krijgen.
We gaan weer zien waar het leven werkelijk om draait. Er zijn voor elkaar.
Medemenselijkheid. Warmte. Plezier. Jouw unieke creativiteit.
